In het begin van de jaren zestig hadden zowel de Royal Marines, toen grotendeels gebaseerd op commandodragers, als het Britse leger een voertuig nodig dat door de lucht kon worden vervoerd om de Austin Champ te vervangen . Ze hadden de Westland Wessex- helikopter in ontvangst genomen, die een lading van 2.500 pond (1.134 kg) eronder kon dragen. 

De kleinste Land Rover die destijds beschikbaar was, was een Series IIA 88 inch (2235 mm) wielbasis, die te zwaar was. Land Rover begon in 1965 te werken aan een lichtgewicht versie die aan de specificaties zou voldoen. Er werd een nieuwe modificatie van de basisserie IIA bedacht door veel carrosseriecomponenten gemakkelijk los te maken en veel niet-essentiële onderdelen te verwijderen.
 Het resultaat was de Land Rover Half-Ton, algemeen bekend als de Lightweight of Airportable. Om in de praktijk het gewicht voldoende te verminderen zodat de helikopters van toen ze in gevechtsomstandigheden konden worden opgetild, 
werden de kanteling (dak) en stokken, de bovenste delen van het lichaam, de deuren en de voorruit verwijderd, om ze later weer te monteren. De belangrijkste verandering was echter een vermindering van de breedte met 4 inch (100 mm), door de standaard Series IIA-assen opnieuw te ontwerpen en kortere steekassen te monteren, wat betekende dat het op een standaardpallet zou passen.