In 1948 kwam Renaults grote concurrent Citroën met de 2CV op de markt. Renault moest hierop reageren, maar kon ondertussen ook mooi de sterke en zwakke kanten van de 2CV bestuderen. In het voorjaar van 1956 startte Renault-directeur Pierre Dreyfus een project voor een auto die groter zou zijn dan de 2CV en die bovendien meer geschikt zou zijn voor gebruik in de stad. De nieuwe auto moest deachterwielaangedreven Renault 4CV gaan opvolgen. Hij moest geschikt zijn voor iedereen: een familie-auto, een auto voor vrouwen, voor boeren, voor in de stad.

Pas in 1961 werd de Renault 4 gepresenteerd op de Salon de I'Automobile in Parijs, in de Luxe (L) versie, vandaar de in Frankrijk gangbare naam 4L.