De V1 (ook wel V-1, Vergeltungswaffe 1) was het eerste Duitse zogenaamde V-wapen uit de Tweede Wereldoorlog en tevens het eerste onbemande straalvliegtuig ter wereld. Het had een explosieve lading, en was daarmee een 'vliegende bom'. Het was de voorloper van de latere kruisvluchtwapens, hoewel deze meestal met een raketmotor zijn uitgerust. In totaal zijn er meer dan 30.000 V1's geproduceerd. Ze werden eerst vooral vanuit Noord-Frankrijk afgeschoten en later in de oorlog vanuit Nederland. Londen en Antwerpen werden er zwaar door getroffen. 

De naam V1 (Duitse afkorting) of V-1 (Engelse afkorting) was een afgeleide van Vergeltungswaffe 1 (Vergeldingswapen 1). 

De V1 wordt soms een raket genoemd maar is dit niet, omdat hij gebruikmaakt van vliegtuigvleugels voor zijn draagvermogen en voor de voortstuwing geen raketmotor gebruikt, maar een straalmotor. In vergelijking met een raket was een V1 een relatief traag vliegend subsonisch straalvliegtuig, maar in vergelijking met de Spitfire vloog de V1 vrij snel, en hij was voor de snelste geallieerde gevechtsvliegtuigen moeilijk te onderscheppen.

In Nederland waren de V1 vliegende bommen ook gestationeerd te weten op vliegbasis Volkel, in Puttershoek en ook in Overijssel van het landgoed Oostermaet ten oosten van Lettele bij Deventer en op het landgoed de Biesterije ten zuiden van Rijssen. De V1 werd afgeschoten via een geleidingssysteem.