De Curtiss P-40 Warhawk was een Amerikaans eenmotorig jachtvliegtuig en grondaanvalsvliegtuig dat tijdens de Tweede Wereldoorlog werd gebruikt. Het werd geïntroduceerd in 1938 en stond bekend om zijn robuuste constructie, betrouwbaarheid en kenmerkende haaienbekvormige neus, vooral door de Flying Tigers in China. Aangedreven door een Allison V-1710-motor, had de P-40 een topsnelheid van ongeveer 588 km/u en was bewapend met zes machinegeweren van kaliber .50. Hoewel het op grote hoogte door sommige vijandelijke vliegtuigen werd overtroffen, blonk het uit in gevechten op lage hoogte en grondondersteuning. De Warhawk diende in meerdere oorlogsgebieden en werd een symbool van Amerikaanse veerkracht en vastberadenheid tijdens de oorlog.

Robert Neale was een vooraanstaand Amerikaans piloot en vluchtleider bij de beroemde Flying Tigers, officieel bekend als de American Volunteer Group (AVG), tijdens de Tweede Wereldoorlog. Als voormalig piloot bij de Amerikaanse marine nam Neale ontslag om zich bij de AVG in China aan te sluiten, waar hij al snel een reputatie opbouwde vanwege zijn vaardigheden en moed. Met de Curtiss P-40 Warhawk werd hij de meest succesvolle Flying Tiger-piloot met 13 bevestigde luchtoverwinningen. Neale leidde het 1e Squadron, "Adam & Eves", en stond bekend om zijn kalme leiderschap onder druk. Zijn bijdragen versterkten het moreel en de effectiviteit aanzienlijk tijdens de eerste luchtgevechten tegen Japanse troepen.

Het toestel werd niet ingezet boven het Europese front, maar zag uitgebreid actie tijdens de Noord-Afrikaanse Veldtocht, en in Azië. Het werd ingezet als jachtvliegtuig, escortejager en jachtbommenwerper. Onder de gebruikers was de Militaire Luchtvaart van het Koninklijk Nederlands leger, dat het type van 1942 tot 1949 in dienst had.