De Sherman Firefly was een Britse variant van de Amerikaanse M4 Sherman-tank, die tijdens de Tweede Wereldoorlog werd aangepast om de dreiging van zwaar gepantserde Duitse tanks zoals de Tiger en Panther het hoofd te bieden. Bewapend met het krachtige 17-ponder antitankkanon was de Firefly in staat om zelfs de dikste Duitse pantservoertuigen op lange afstand te doorboren – iets waar de standaard Sherman moeite mee had. Britse ingenieurs moesten de koepel creatief aanpassen om het lange kanon en de terugslag ervan te kunnen verwerken, wat resulteerde in een opvallend uiterlijk met een radiobox aan de achterkant. Ondanks het relatief dunne pantser van de Sherman gaf de Firefly de geallieerde troepen een broodnodige boost in tankvernietigingsvermogen. Hij zag zijn eerste actie in 1944 en speelde een cruciale rol tijdens de campagne in Normandië en daarna. Hoewel hij in beperkte aantallen werd geproduceerd, werd de Sherman Firefly een van de meest gevreesde geallieerde tanks door Duitse bemanningen, die er vaak prioriteit aan gaven om hem als eerste op het slagveld te beschieten.