F-104G Starfighter D-8091 werd gebouwd door Fokker en geleverd aan de RNLAF op 25 september 1963. Het toestel was ingedeeld bij het 311e en 312e squadron maar van 1974 tot 1979 werd het toestel gevlogen door Hans Van Der Werff als demonstratievliegtuig. Hans bracht meer dan 2.400 uur door in dit toestel en in 1978, toen de luchtmacht haar 65e verjaardag vierde, kreeg D8091 een speciaal verfschema en speciale markeringen. In de loop der jaren verscheen het toestel in 120 demonstraties.

Bij de Koninklijke Luchtmacht hebben de F-104G, RF-104G (fotoverkenner) en TF-104G (tweezitter) dienstgedaan tussen 1962 en 1984 bij verschillende eenheden op de vliegbasis Leeuwarden, vliegbasis Twente en vliegbasis Volkel. De Starfighter werd vanaf 1979 vervangen door de F-16. Op 21 november 1984 vond de laatste vlucht in dienst van de Koninklijke Luchtmacht plaats.

De F-104 Starfighter werd ontworpen om te voldoen aan de behoefte aan een vliegtuig dat succesvol kon concurreren tegen de MiG-15 in Korea en werd voor het eerst gevlogen op 20 februari 1958. Amerikaanse piloten waren van mening dat de F-86 Sabre te groot en te complex was om de lichtere MiG te slim af te zijn en ze wilden een kleiner, eenvoudiger, krachtig vliegtuig om het te vervangen. Het resulterende ontwerp was een licht, aerodynamisch casco rond een krachtige J79 turbojetmotor. De F-104C werd van 1958 tot 1967 gebruikt door de USAF, maar de meeste van de 2.578 geproduceerde Starfighters werden gebouwd en gevlogen door NAVO-leden, waaronder Nederland. De Italiaanse luchtmacht stuurde het toestel pas in 2004 met pensioen.