Riley Elf Mk.III (BMC)

Bij de start van de ontwikkeling van de Mini speelde de Suez-crisis een rol. Olie en brandstof werden schaars en duur en bubble cars en scootmobielen bepaalden het straatbeeld. Autofabrikanten hadden te kampen met sterk afgenomen verkopen. Ook de British Motor Corporation (BMC) en alle merken die daartoe behoorden – Austin, Morris, MG, Riley en Wolseley – hadden het zwaar.

Kort na het verschijnen van de Cooper kwam BMC ook met de Riley Elf en de Wolseley Hornet. De Mini Cooper was sportief, de Riley en de Wolseley waren meer op luxe gericht. Riley was van oudsher een sportief, upmarket automerk en het miste in de barre beginjaren zestig een klein model. En Wolseley had als fabrikant van luxueuze modellen in deze periode óók behoefte aan een kleintje.

Het kwam er dus op neer dat bijna alle merken van BMC hun eigen versie van de Mini wilden, ook omdat die nog allemaal door aparte dealerorganisaties werden vertegenwoordigd. De Mini was er dus al als Austin Seven en Morris Mini Minor, maar een model voor Riley en Wolseley moest onderscheidender zijn.

Op 12 oktober 1961 lanceerde BMC de Riley Elf en de Wolseley Hornet. Het waren Mini’s met een deel van de sportievere Cooper-techniek en een echte kont met aparte kofferdeksel – een bijna conventioneel model dus. Beide waren opgeleukt met verticale achterlichtunits, een verticale grille met zijgrilletjes en heel veel chroomlijstjes. De Wolseley had zelfs een verlicht logo in de grille. Het interieur was luxueuzer ingericht, met een echt houten dashboard en interieurpanelen, en luxueuzere stofjes. Dat ze voorzien waren van de techniek van de Mini Cooper was géén luxe, want de kleine sedannetjes waren wel een stukje zwaarder dan de spartaanse Mini zoals die bedoeld was.